Direktor Centra za društveno-politička istraživanja Republike Srpske /CDPI/ Dušan Pavlović istakao je da svi koji poznaju istoriju i političke prilike na ovim prostorima odlično znaju da rušenje dejtonske strukture BiH znači uspostavljanje unitarne, odnosno islamske šerijatske države.

Pavlović je naglasio da se ispod površine medijskih i političkih narativa nameće pitanje svih pitanja – da li će se u BiH održati mir i stabilnost kroz institucionalnu odbranu dejtonske BiH ili će pravosudni mutant antidejtonskim djelovanjem otvoriti put realizaciji panislamističkog projekta – stvaranju unitarne, odnosno islamske/šerijatske države u Evropi?

“Mir i stabilnost za našu djecu su svakom normalnom i dobronamjernom čovjeku glavni cilj”, naveo je Pavlović u autorskom tekstu za Srnu koji prenosimo u cijelosti:

Kada je prije samo nekih dvjesta godina, tačnije 1805, sultan Selim Treći svojim fermanom naredio da se Srbi iz  Sarajeva i okoline više ne vješaju i ne nabijaju na kolac u porti i na kapiji Stare crkve u  Sarajevu, to nije bila posljedica toga što je šerijatsko pravosuđe Osmanskog carstva Srbima obezbijedilo zakonsku zaštitu, već direktna posljedica realnosti Prvog srpskog ustanka iz 1804. godine.

Kakvo je bilo raspoloženje hrišćana u tadašnjoj okupiranoj BiH najbolje svjedoči izvještaj dvojice franjevaca iz Širokog Brijega, koji su svom nadležnom nadbiskupu u Đakovu pisali da su jedva uspjeli spriječiti svoju pastvu da, u nacionalnom zanosu, ne krene za voždom Karađorđem.

Da je odluka Selima Trećeg bila uslovljena pobunom hrišćana, a ne promjenom odnosa šerijatskog pravosuđa prema njima, potvrđuje i nastavak njegove naredbe. Naime, u fermanu je stajalo da se kazna vješanjem i nabijanjem na kolac nastavi /iako je već postojala praksa raspinjanja Srba na glavnu kapiju porte, odnosno crkvenog dvorišta ove najstarije bogomolje u Sarajevu i okolini/, ali na “pogodnijim” mjestima u drugim mahalama!

Nauka je dokazala da se, nakon tragičnog iskustva Holokausta, na određen način izmijenila DNK struktura Jevreja. Možemo li pretpostaviti kolika je transgeneracijska trauma kod Srba i drugih hrišćana nakon gotovo pet vijekova stradanja i terora pod ovakvim šerijatskim pravosuđem Osmansko-turskog agresora? Da li je takvo pravo i pravosuđe tokom tih skoro pet stotina godina uticalo na nekakve izmjene DNK strukture Srba?

Istovremeno, liturgijska svijest i etos srpskog naroda i njegovih elita čuvali su svijest o ličnoj odgovornosti svakog pojedinca, a samim tim i priliku za svaku novu generaciju. Upravo zbog toga nastali su i stihovi pjesnika: “Ostajte ovdje, sunce tuđeg neba…”, kada su, nakon Austrougarske okupacije, Srbi muslimanske vjere masovno napuštali današnju teritoriju BiH i odlazili u Tursku.

Upravo je taj novi okupator, kroz svoju politiku identitetskog inženjeringa, pocijepao Srbe po vjerskom osnovu i posijao sjeme projekta “Bošnjak”. Taj projekat je vremenom ideološki mutirao, da bi se u “Holidej inu” krajem septembra 1993. godine ponovo pojavio u novom ruhu. U svojoj suštini panislamistički, u funkcionalnom smislu evroatlantistički i globalistički.

Na veliku žalost svih u bivšoj Jugoslaviji i šire, umjesto Fikreta Abdića, pripadnika tradicionalnog islama, koji je izabran na izborima, prevarom na njegovo mjesto dolazi autor panislamističkog manifesta “Muslimanske braće” – Alija Izetbegović. Tako ideolog i vođa panislamističke strukture “Muslimanske braće” u BiH postaje prvi “Zelenski” u Evropi, koji svoj narod i sve narode u okruženju uvodi u krvavi građanski rat radi stvaranja islamske države u Evropi, u kojoj će vladati šerijat, odnosno BiH, a istovremeno će pomoći širenju NATO-a na istok.
Uspjeli su da, početkom građanskog rata, na silu preuzmu i Islamsku zajednicu u BiH, te da za reisa postave Mustafu Cerića, čime “Muslimanska braća” preuzimaju ovu vjersku strukturu i do danas je kontrolišu.

Svi današnji politički lideri i pripadnici političkog i vojnog vrha muslimana-Bošnjaka iznikli su iz Alijinog šinjela, od Lagumdžije pa nadalje. Najbliži saradnik Alije Izetbegovića je, prema danas dostupnim informacijama, Obami bin Ladenu obezbijedio oko 18 miliona dolara pomoći. Stoga ne čudi direktna uključenost islamističkih struktura iz BiH u planiranje i realizaciju napada na Sjedinjene Američke Države 11. septembra 2001. godine. Običan, muslimanski i nemuslimanski narod, žrtvovan je radi ostvarivanja radikalnih ciljeva političkog islama.

Pošto strateški cilj stvaranja islamske, šerijatske države u Evropi nije doveden do kraja oružanim ratom zbog potpisivanja međunarodnog mirovnog sporazuma u Dejtonu, njegova realizacija nastavljena je drugim sredstvima. Hrišćanima u BiH – Srbima i Hrvatima – u prvi mah nije bilo jasno zašto je muslimansko/bošnjačka strana u BiH nastavila projekat majorizacije nemuslimana i stvaranja faktički unitarne države.

Najveći problem za njih predstavljala je činjenica da je dejtonska BiH nastala na osnovu međunarodnog mirovnog sporazuma i da je njen ustav – Aneks četiri tog sporazuma – takođe međunarodni ugovor koji su potpisale Republika Srpska i Federacija BiH kao zaraćene strane i strane ugovornice. Zato im je bila potrebna pomoć političkog Zapada i islamskih zemalja poput Irana, Turske, Katara i drugih, kako bi stvorili kombinaciju pravosuđa na nivou BiH, nastalu iz neprirodnog “bluda” globalističkog lawfare-a /zloupotrebe prava radi uništenja političkog protivnika/ i šerijatske agresorske prakse sa početka teksta.

Da bi taj pravosudni mutant, koji počiva na pravilima koja po potrebi donose najmoćniji igrači globalnog Zapada, a istovremeno se oslanja na gore pomenutu šerijatsku praksu koja flagrantno diskriminiše hrišćane i druge nemuslimane u BiH, dobio i “grbu na leđima”, pobrinuo se jedan propali njemački političar sa mentalitetom nacističkog gaulajtera – i sama Njemačka, koja ga je ovdje poslala.
Kao što su nas “dobre dušice” iz inostranstva i njihovi prijatelji iz našeg naroda ubjeđivali da politički Zapad, odnosno globalističke okultne elite, ne napadaju i ne ubijaju nas već “zlog” Slobodana Miloševića, tako nas danas na isti način uvjeravaju da ne napadaju srpski narod i Republiku Srpsku, već “zlog” Milorada Dodika. Vjerovatno je problem u nama, jer koga god da izaberemo na izborima za političkog lidera u posljednje tri i više decenija, on nekako u očima naših neprijatelja i domaćih zabludjelih duša postane zao – i onda oni krenu u pokušaj da nas unište, kako bi uklonili to “zlo”.

Potpredsjednik SAD Džejms Dejvid Vens nedavno se u Njemačkoj osvrnuo na uspostavljenu praksu lawfare-a, koja počiva na pravilima globalističkih okultnih struktura, i tom prilikom spomenuo slučaj Rumunije. Naravno, Vens, kao iskreni hrišćanin i pobornik tradicionalnih vrijednosti, svakako bi imao šta da kaže i o slučaju političkog progona legalno izabranog predsjednika Republike Srpske, strane potpisnice Aneksa četiri, odnosno Ustava BiH.

Možemo samo zamisliti šta bi rekao – ili možda šta će tek reći – predsjednik Donald Tramp, ako sazna i shvati da je novcem američkih poreskih obveznika decenijama finansirano rađanje i razvoj globalističko-šerijatskog pravosudnog mutanta, uz sve nacističku “grbu” kao višnjicu na šlagu.

Rukovodstvo Republike Srpske ima ustavnu i međunarodnopravnu obavezu da, svim raspoloživim demokratskim sredstvima, štiti srpski konstitutivni narod i sve građane Srpske, dejtonski ustav, odnosno Aneks četiri kao međunarodni sporazum čiji je potpisnik, a koji definiše ulogu i mandat Ustavnog suda u BiH. Osim toga, dužnost Srpske je i zaštita samog Dejtonskog mirovnog sporazuma, koji je sa svim aneksima, shodno Rezoluciji Savjeta bezbjednosti UN 1031, obavezujući dio međunarodnog prava.

 Uprkos bolnoj istoriji, Srbi i Hrvati su uspjeli da pronađu zajednički jezik za suživot u BiH, a taj temelj predstavlja dejtonska struktura BiH i Aneks četiri kao međunarodni sporazum koji ima funkciju ustava.

Međutim, kada nakon globaliste, bivšeg ambasadora SAD Majkla Marfija, iz BiH ode i “grba” sa mutanta, ostaće problem panislamističko-globalističkih struktura, koje čine sve da spriječe razvoj stabilnosti kroz dejtonsku strukturu BiH.

Svi koji poznaju istoriju i političke prilike na ovim prostorima odlično znaju da rušenje dejtonske strukture BiH znači uspostavljanje unitarne, odnosno islamske šerijatske države.

Tako da se, kada zagrebemo ispod površine medijskih i političkih narativa, nameće pitanje svih pitanja: da li će se u BiH održati mir i stabilnost kroz institucionalnu odbranu dejtonskog ustava i dejtonske BiH ili će pravosudni mutant sa “grbom” svojim antidejtonskim djelovanjem otvoriti put realizaciji panislamističkog projekta – stvaranju unitarne, odnosno islamske/šerijatske države u Evropi?

Iskustvo hrišćana – Srba i Hrvata, ali i velikog broja pripadnika tradicionalnog islama u BiH – govori nam da vraćanje u realnost šerijatskog okupatorskog pravosuđa sa početka teksta, nikome ne može donijeti dobro.

Sviđalo nam se to ili ne, ostaje nam samo da se držimo svakog slova i zareza dejtonskog ustava, koji smo ispregovarali i potpisali u Dejtonu a Savjet bezbjednosti UN verifikovao. Mir i stabilnost za našu djecu su svakom normalnom i dobronamjernom čovjeku glavni cilj, navedeno je u autorskom tekstu koji je objavljen i na sajtu CDPI