Istraživač Muamer Džananović koji je veliki dio svog rada posvetio istraživanju rata u Goraždu oglasio se povodom dana žalosti u ovom gradu koji je proglašen u znak sjećanja na ubistva djece. Njegovu objavu prenosimo u cijelosti.
Tokom opsade Goražda ubijeno je najmanje 120 djece i ranjeno ih 428. Na spomeniku ubijenoj djeci upisano je 149 djece među kojima su i ona koja su ubijana na drugim prostorima Bosne i Hercegovine, a oni ili njihovi roditelji imaju direktnu ili indirektnu vezu s Goraždem, pa su predstavnici gradskih vlasti odlučili da ih sve popišu na spomen obilježju. Zato na spomeniku naprimjer stoji da su "ubijena djeca na ovom prostoru" i zato su na spomeniku popisana i djece koja su ubijena prije 4. maja 1992. godine kada je i počela opsada Goražda, između ostalog.
Prvo ubistvo djece u Gradu počinjeno je na današnji dan 14. maja 1992. godine.Dana 14. maja agresorske jedinice krenule su u žestok napad kojim su željele konačno „očistiti Goražde“ kako navode u dokumentima. U njima stoji da “akcija čišćenja grada izvešće se u sadejstvu sa snagama Čajniča, Foče, Rudog i Užičkog korpusa”.
Taj dan granatiran je svaki dio Goražda u kojem nisu ušle agresorske jedinice i izvršen je tenkovski napad iz pravca Ustiprače. Pored dokaza o pripremi tog napada, također dokazi su i na spomen obilježju u Mašićima pored Kopača podignutom poginulim pripadnicima Užičkog korpusa. Na njemu su uklesana imena pet boraca. Također na spomeniku stoji da su borci “Pali za otadžbinu i slobodu svog naroda… Svi iz opštine Požega-Srbija, poginuli 14. maja 1992. u Ustiprači, opština Srpsko Goražde”. Tada su se hrabri branioci suprostavili nemjerljivo jačem neprijatelju i uspjeli odbraniti grad. JNA sa formacijama TO tzv. 'Srpske opštine Goražde' i drugim jedinicama nije uspjela zauzeti Goražde.
Jasno je da su uspjeli da bi u Goraždu bili počinjeni stravični zločini nad civilima kakvi su tih dana činjeni u Višegradu i Foči.U toj operaciji počinjeno je i prvo ubistvo djece u Gradu kada su tadašnjoj ulici Sandžačkih brigade ispred zgrade usljed granatiranja ubijeni 15-godišnji Mirsad Ćulov i 16-godišnja Selvira Suljović.
U tom zločinu ubijen je i Adem Hubanić (1963), a ranjeni Selvirin brat Saudin (1983) i njen otac Ibrahim (1932). Selviri je tokom agresije ubijena i majka. Tokom napada na Lozje 22. maja 1992. – jedan od najbrutalnijih zločina tokom opsade, u kojem je među desetine žrtava bila i djevojčica 11-godišnja Advira Šahman - u tom zločinu ubijeni su Selvirin daidža i daidžić Bogdanić Mehmed (1943) i njegov sin Senad (1966).Nakon ranjavanja 14. maja civili su prebacivani u druge bolnice, jer u Goraždu nije postojala bolnica, što je jedan od simbola početka opsade Goražda i činjenica da mnogi nisu preživjeli prebacivanje u Foču, Užice i druge medicinske centre. Selvirin brat Saudin je prebačen u Užice gdje nije adekvatno liječen, što je uz pretrpljeni strah od počinjenog zločina razlog i vidljivih posljedica. Također navodi da je gledao kako je u bolnici gušen jastukom jedan Bošnjak.
S obzirom na činjenicu da su prva djeca ubijena u Goražda 14. maj 1992. godine, ali i zbog brutalnosti ispoljenih taj dan, simbolično je 14. maj određen kao Dan sjećanja na ubijenu djecu u Goraždu 1992-1995. godine. Zahvaljujem se što su moja istraživanja i ja konsultovan kako bismo i na ovaj način se svakog 14. maja trajno sjećali najmlađih nevino ubijenih.
