Badnj veće 1942. Ustaše su spremne uništiti prepunu pavpslavnu crkvu u Tuzli.Plan je bio minirati crkvu, a zatim u ime odmazde za likvidaciju zarobljenih četnika na Ozrenu.Plan je procurio u javnost, zabrinula je Bošnjake čiji uglednici su se odmah sastali i donijeli odluku da se od njemačke komande traže reakciju i zaustavljanje paklenog plana.Njemačka komanda je opet, iz svojih razloga, odmah istakla plakat s upozorenjem da ‘niko ne smije nikoga zlostavljati, oduzimati ili rušiti tuđu imovinu i dirati živalj koji slavi’.”
Zalaganje Šefket-ef. Kurta za spašavanje srpskog stanovništva nije se završilo “intervencijom” u njemačkoj komandi Tuzle i on, s nekolicinom drugih uglednih Tuzlaka, odlazi u Zagreb s namjerom da od poglavnika NDH Ante Pavelića lično zatraži da se zaštite njihovi sugrađani srpske nacionalnosti. Milišić otkriva kako ih poglavnik tada nije primio, ali jest ministar u “ustaškoj” Vladi Andrija Artuković, od koga traže da ustaše ne diraju “mirno srpsko stanovništvo”.
Šefket Kurt će dobiti spomen ploču, a biće otkrivena povodom obilježavanja 140 godina postojanja. Sabornog hrama Uspenja Presvete Bogorodice u Tuzli. Otkrivanju ove spomen-ploče prisustvovaće i patrijarh srpski Porfirije, koji će sutra i u nedjelju, 26. juna, biti u posjeti Tuzli, najavljeno je iz hrama Uspenja Presvete Bogorodice.
Sutra u 9 sati će se održati Sveta arhijerejska liturgija.Biće to prilika da srpska zajednica još jednom iskaže zahvalnost velikom efendiji. A kolika je ranije bila zahvalnost svjedoće određena sjećanja.
Kada je ef. Kurt preminuo, prota Đorđe Jovanović izrazio je želju da održi govor na njegovoj dženazi i pred više od 10.000 ljudi sišao je u grob, dočekao tabut ef. Kurta i položio ga u kabur.”
Kao što to na Balkanu onićno biva o dobrim i velikim djelima himanosti se malo priča, pa je tako efendija Kurt dugo vremena ostao prilično nepoznat široj javnosti.Njegov čin lične hrabrosti i požrtvovanosti nikada nije bilo potrebnije više isticati nego u ovim turbulentnim vremenima gdje se potiskuju sve pozitivne vrijednosti i ljudskost.
U Drugom svjetskom ratu dva Šefket-efendijina sina poginula su kao partizani, čime je porodica ovog učenjaka pokazala svoju odlučnost da se suprotstavi fašizmu.
