Književnik Nihad Krupić koji živi i radi u Kanadi redovno prati i komentariše dešavanja na Balkanu. Povukao je paralelu između Kosova i BiH smatrajući da probosanske snage puno mogu naučiti od Kosovara.

Njegov post prenosimo u cijelostiNacionalni ponos svojom državom na našim prostorima je najizraženiji kod Kosovskih Albanaca. Kod njih je sve drugo manje važno od Kosovo Republike. Kosovari nemaju sumnju u termin Republika,taman ne imali ni razreda osnovne škole. Republika Kosovo mora biti i tačka. I naravno da će biti, isuviše su ponižavani na svojoj zemlji, i krvi prolili da bi se je ikad odrekli. 

Kao vojnik one JNA bio sam neposredni svjedok masovnih demonstracija na Kosovu u proljeće 1982 godine. Niška jedinica oklopnih sredstava gdje sam služio je bila stacionirana na brežuljku više Podujeva, tridesetak kilometara od Prištine. I ja u toj jedinici, tada  kao svjedok prvog rušenja Ustava SFRJ od strane JNA (koja je i tada bila srpska samo joj mi tepali Narodna, kao sviju nas) unutrašnje intervencije i preuzimanja komande nad republičkim MUP/ovima koje su poslale svoje specijalne policijske jedinice na Kosovo. Također bio sam svjedok kada se vratili nazad u Sloveniju specijalna jedinica slovenskog MUP-a jer nije htjela da bude pod komandom komandanta garnizona u kojem sam služio, nekog suhog pukovnika Stefanovića. U stvari tada su Slovenci znali da je napadnut Ustav SFRJ po kojem je MUP zadužen za unutrašnje stanje u zemlji a JNA za napad ili agresiju izvana. 

I sve je to bilo zbog uzvika srednjoškolske djece i studenata "KOSOVO REPUBLIK". Na tu djecu se slila takva brutalnost srpskih policajaca i vojnika da bi trebalo dosta vremena da se sve napiše. Jednog dana, marta 1982. godine, bio sam dežurni kada su vojna vozila dovezla nekoliko albanskih tinejdžera kao organizatore demonstracije. Ovaj pukovnik Stefanović je jednog uzeo za kosu, spustio mu glavu do koljena i stavio cijev pištolja u usta...Nikad neću zaboraviti izbezumljeni pogled tog dječaka. I kada se Republika tako dobije niko je neće nikad uzeti. 

Na drugoj strani kod nas u Bosni i Hercegovini, još uvijek se neupućeni i nesigurni pitaju a što će nam Republika... Čas bi kao građansku državu, čas nacionalnu, a ponajviše neka je građanska ali na etničkoj osnovi. I to ne polazi od neukog naroda nego od najviših državnih bošnjačkih službenika koji za sebe vole reći da su državnici.

Prije nekoliko godina u razgovoru , ovdje u Americi, s istaknutim službenikom američke administracije koji je bio podugu zadužen za sprovedbu dejtonskog mirovnog plana,sam doznao da niko od ovih naših kao probosanskih političari koji su na vlasti od Dejtona pa naovamo, od Amerikanaca a ni od drugih nikad nije zatražio ukidanje Dejtona i povratak Republike Bosne i Hercegovine. A sva tragedija našeg naroda se desila nakon što je proglašena Republika i izvršen napad na državu pobunjeničkih srpskih a i hrvatskih i crnogorskih vojnih i paravojnih postrojbiI još mi kaže taj Amerikanac, kada se sastanem s vašim nevladinim organizacijama širom svijeta dobijem tačan opis društvenog stanja i načina kako to rješiti a od vaših profesionalnih političara uglavnom dobijemo retoriku otvorene secesije i sistema korupcije koji je ušao u sve sfere društva. U stvari postao sam od sebe sistem.

A neki dan lider Kosova Albin Kurt, od kojeg bi naši političari mnogo toga mogli naučiti, odgovora jednom srpskom novinaru ovako :"Ne postoje srpske opštine na Kosovu, postoje opštine u kojoj su većina Srbi, Albanci ili neko drugi..Sve te opštine su opštine grđana a ne etničkih zajednica koji žive u njoj. Beograd traži od nas nešto što oni sami ne bi dopustili u Srbiji. Da li vlast u Beogradu zovu opštine gdje su većina Mađari, Bošnjaci...mađarske ili bošnjačke. NE. To su opštine republike Srbije...  E tako i mi kažemo ovdje na Kosovu. "